Nobel Edebiyat Ödülü Alan Louise Glück Şiirleri

Nobel Edebiyat Ödülü Alan louise glück şiirleri

Nobel Edebiyat Ödülü Alan louise glück şiirlerinden seçmeler. louise glück şiirleri

Gece Göçleri – Louise Glück – 1943

Bu, üvezin kırmızı meyvelerini ve karanlık gökyüzünde
kuşların gece göçlerini yeniden gördüğünüz andır.
Ölülerin onları görmeyeceğini düşünmek beni üzüyor
– bağlı olduğumuz bu şeyler, yok oluyorlar.

O halde ruh teselli için ne yapacak?
Kendi kendime, artık bu zevklere ihtiyacı olmayacağını söylüyorum;
belki de olmamak basitçe yeterli, hayal etmesi zor.

Bir Adanmışlık Efsanesi – Louise Glück – 1943

Hades, onun için bir toprak kopyası
yaptırdığı bu kızı sevdiğine karar verdiğinde,
her şey aynı, çayıra kadar
ama bir yatak eklenmiş.

Güneş ışığı dahil her şey aynı,
çünkü genç bir kızın parlak ışıktan
mutlak karanlığa bu kadar hızlı gitmesi zor olurdu.

Yavaş yavaş, önce dalgalanan yaprakların gölgeleri olarak geceyi tanıtacağını düşündü.
Sonra ay, sonra yıldızlar.
O zaman ay yok, yıldızlar yok.
Persephone’nin buna yavaşça alışmasına izin verin.
Sonunda, bunu rahatlatıcı bulacağını düşündü.

Burada aşk olması dışında
dünyanın bir kopyası.
Herkes aşk istemiyor mu?

Uzun yıllar bekledi, bir dünya kurdu,
çayırda Persephone’yi seyretti.
Persephone, kokan, tadımcı.
Tek bir iştahın varsa, diye düşündü,
hepsine sahipsin.

Herkes geceleri sevgili bedeni, pusulayı, polestarı hissetmek istemiyor mu,
yaşıyorum diyen sessiz nefesi duymak,
bu da demek oluyor ki sen de yaşıyorsun,
çünkü beni duyuyorsun,
burada benimlesin.
Ve biri döndüğünde,
diğeri de …

Persephone için inşa ettiği dünyaya bakarak,
karanlığın efendisi böyle hissetti.
Burada artık koku olmayacağı,
kesinlikle yemek yemeyeceği hiç aklına gelmemişti.

Suç? Terör? Aşk korkusu?
Hayal edemediği şeyler;
hiçbir sevgili onları hayal etmez.

Hayal ediyor, buraya ne isim vereceğini merak ediyor.
Önce şöyle düşünür: Yeni Cehennem. Sonra: Bahçe.
Sonunda, Persephone’nin Kız Çocukluğu adını vermeye karar verir.

Yatağın arkasında, düz çayırın üzerinde yükselen yumuşak bir ışık.
Onu kollarına alıyor.
Seni sevdiğimi söylemek istiyor,
hiçbir şey sana zarar veremez

ama bunun bir yalan olduğunu düşünüyor,
bu yüzden sonunda öldüğünü,
hiçbir şeyin seni incitemeyeceğini söylüyor
ki bu ona daha umut verici,
daha doğru bir başlangıç ​​gibi geliyor.

Vespers – Louise Glück – 1943

Uzun süreli yokluğunuzda,
yatırımın bir miktar geri dönüşünü bekleyerek
dünyayı kullanmama izin veriyorsunuz.
Görevimdeki başarısızlığı,
özellikle domates bitkileri ile ilgili olarak rapor etmeliyim.
Sanırım domates yetiştirmeye teşvik edilmemeli.
Ya da eğer öyleysem,
diğer bölgelerde yazın on iki haftası gelirken,
yoğun yağmurları,
buraya çok sık gelen soğuk geceleri durdurmalısınız.

Bunların hepsi sana ait:
öte yandan tohumları ektim,
ilk sürgünleri toprağı yırtan kanatlar gibi izledim
ve yanık yüzünden kalbim kırıldı,
siyah nokta çok hızlı bir şekilde
sıralar halinde çoğalıyordu.
Bu terimi anlamamızda bir kalbin olduğundan şüpheliyim.
Ölülerle yaşayanlar arasında ayrım yapmayan,
dolayısıyla habercilikten muaf olan sizler,
ne kadar dehşete kapıldığımızı,
benekli yaprak, akçaağaçın kırmızı yapraklarının
Ağustos ayında bile erken karanlıkta düştüğünü bilemezsiniz. :
Bu asmalardan ben sorumluyum.

Gezgin Persephone – Louise Glück – 1943

İlk versiyonda, Persephone

annesinden alınır ve dünyanın tanrıçası dünyayı cezalandırır
– bu, insan davranışları hakkında bildiklerimizle tutarlıdır,

İnsanların zarar vermekten,
özellikle bilinçsizce zarar vermekten derin tatmin duyması:

buna olumsuz yaratım diyebiliriz.

Persephone’nin cehennemdeki ilk ikametgahı,
bakirenin hislerine itiraz eden akademisyenler tarafından engellenmeye devam ediyor:

Tecavüzde işbirliği mi yaptı,
yoksa uyuşturucu mu verildi,
şimdi modern kızların başına çok sık geldiği gibi,
iradesi dışında mı ihlal edildi.

Bilindiği gibi, sevilenin dönüşü, sevgilinin kaybını düzeltmez: Persephone

eve Hawthorne’daki bir karakter gibi kırmızı meyve suyu ile boyanmış olarak döner.

Bu kelimeyi saklayacağımdan emin değilim:
dünya Persephone için “yuva” mı?
Evde, muhtemelen tanrının yatağında mı?
Evde hiçbir yerde değil mi?
Doğuştan bir gezgin mi, başka bir deyişle kendi annesinin varoluşsal bir kopyası mı,
nedensellik fikirlerinden daha az rahatsız mı?

Herkesi sevmene izin var, biliyorsun.
Karakterler insan değil.
Bir ikilem veya çatışmanın yönleridir.

Üç bölüm: tıpkı ruh bölünürken, ego, süperego, id. Aynı şekilde

bilinen dünyanın üç seviyesi, cenneti dünyadan cehennemden ayıran bir tür diyagram.

Kendinize sormalısınız: nerede kar yağıyor?

Beyaz unutkanlık, saygısızlık –

Yeryüzünde kar yağıyor; soğuk rüzgar der ki

Persephone cehennemde s.. yapıyor.
Geri kalanımızın aksine, kışın ne olduğunu bilmiyor,
sadece ona neden olanın kendisi olduğunu biliyordu.

Louise Glück Şiirleri