O GÜN BUGÜN (MÜNŞEAT) Salih MİRZABEYOĞLU
-”Uzun müddet aç oturdu ruhum
onların sofrasında!”
diyemem – çünkü çocuk çağımda
anladım – hadi diyelim sezdim…
züğürtler sofrasını – o yazar(!) bu bilgin(!) şu hazret(!)
ben onlarla olamam – dedim
bir ses aldı aklımı başımdan
işte benim Bilgem
ne güneşler doğup battı üstümden
pek ateşliyim hala ve yakmada
beni kendi – düşüncem!
Fakat onlar serin gölgede
müşteri bekleyen fahişeler gibi
serin serin otururlar – her şeyde
sadece seyirci olmayı isterler
ve güneşin basamaklarda yandığı
yerlerde oturmaktan kaçınırlar!
Sokakta durup açık ağızla
gelene geçene bakanlar gibi
öylece bakarlar onlarda-hissiz
hatta tiksintiyle – soylu düşüncelere!-
gün gün satın alınandır gerçeklikleri!
İyi birer saattir onlar – ancak onları
doğru kurmaya bakmalı
yanlışsız gösterirler o zaman vakti
hafif bir seste çıkarırlar arada
Yirmidört saattir ufukları!
Birbirimize yabancıyız biz
aşksız vecdsiz çilesiz fikirsiz kişi
neyimi sevecek ki benim?
tuzu kuru ve tehlikesiz
bir hayat için “şey”ini bile
çıkarır gözden – özden bozuk
çoluk çocuk – mazallah
benzemeseler bari babalarına!
Ben başları üzerinde dolaşıyorum – gerçek
ve benim istediğimi isteyemedi
isteyemez onlar – aman
onlar gibi olmayın siz çocuklar
dünyanın açıkgözü ahiretin enayisi!