Bir İnsan Ne Zaman Yalnız Kalır ?

Bir İnsan Ne Zaman Yalnız Kalır ?

Sevgili okur bugün yalnız kalmak hakkında birkaç şey söylemek istiyorum. Hayatınız boyunca kendinizi tek başınıza hissettiğiniz anlar oldu mu ya da böyle anlarda ne hissettiniz ya da yapmış olduğunuz davranışlar için kendinizden pişman mı oldunuz ?

Keşke şunu yapsaydım dedikleriniz mi oldu, yoksa yalnız kalmaktan başkasını mı sorumlu tuttunuz? Bence bu soruların cevapları sizin yaşadığınız travmalarda saklı. Konumuza dönecek olursak bu konu üzerinde geniş çaplı olmasa da bir çalışmam var oda şu ki; “Tek başınıza kaldığınız zamanlar için olayı unutmanızı ve insanların içine çıkmanızı, bunu da dans, yüzme, bale vs. gibi kurslara gitmenizle ya da daha önce yapmadığınız aktiviteleri yapmanızla başarılacağını öğütlüyorlar.” Genel olarak insanların görüşü bu yönde. Burada söylenenleri ele alacak olursak, tek başına kalmışlık olarak tanımlanan yalnızlığı; adet arttırarak, topluma karışarak kırılması tavsiye ediliyor.

Ben sadece konuya farkı pencereden bakmak istiyorum. Diyelim geçirdiğiniz olumsuz olaylar neticesinde yalnız kaldınız. Söylediğim kötü olaya siz de sebep olmuş olabilirsiniz ya da arkadaş-dost kurbanı olmuş olabilirsiniz ve yahut da ilişki kurmak için vermiş olduğunuz çalışmalar pozitif sonuç vermemiş olabilir hiç ama hiç fark etmez. Tek kaldığınız zaman önemli olan bu durumlar neticesinde “Mahvoldum, bittim ben” diye hayata küsmemeniz, psikolojik olarak yıkılmamanız, kendinize duyduğunuz özsaygı ve öz şefkati tazelemelisiniz. Hem de olabildiğince çok. Çünkü geçmişe takılı kalmak sadece acı ve pişmanlık veriyor…

Evet bir insan yalnız kalabilir ama yalnız kalınca dünyası durmuyor sorumlu olduğu yaşam sınavını vermeye devam ediyor. İşte o yalnız kalınan an; Bir insanın belki de kendini en çaresiz hissettiği andır. Ve o an; Hayata tekrar tutunmak için kişinin içine dönüp kendisiyle yüzleşmesi gereken andır. Çünkü “Dibe vurmuşsanız, toparlanmaktan başka yapılacak bir şey kalmamıştır.” Ve şunu da söylemek istiyorum ki; Bence asıl yalnız kalmak, insanlardan uzakta olup tek başına kalman değil kendini yaşanan olayların suçlusu kabul edip kendine küserek cezalandırmandır. Eğer insan kendine bir küserse, hayata karşı gardını düşürürse umut edeceği, hayalini kuracağı düşleri kalmaz. Asla unutulmamalı ki “Hayatın size atacağı en sert yumruk karşısında sizi ayağa kaldıracak olan şey ayaklarınız ya da yere dayadığınız elleriniz değil, uğruna yaşadığınız hayallerinizdir.”

Saygı ve sevgilerimle…