Aman Teknoloji Canım Teknoloji
Artık Sana Sana Muhtacım Teknoloji
Teknoloji’yeye muhtaç olmaktan çok esir olduk. Her şeyde olduğu gibi teknolojinin de suyunu çıkardık.Millet olarak bir şeyi rayında kullanmaktan çok abartmaktan zevk alıyoruz.
Küçük büyük hepimizin elinde telefon, tablet. İhtiyacı olanda kullanıyor olmayanda. Eskiden akşamları mısır patlatıp çay-sohbet misafirlik varken şimdi günlerce gidilmeyen belki ayda bir gidilen akraba ziyaretleri…Çünkü her güne bir dizimiz var.Misafirlikte ister istemez diziler kaçıyor. İnstagram’dan çıkılmıyor.Ya birinin hayatini kaçırırsak düşüncesi hakim oldu hayatımıza. Her şeyi güllük gülistanlık göstermeye çalışanların yaşantısına özenmekten kendi hayatımızı kaçırıyoruz. Ne zamana kadar böyle devam edeceğiz acaba .
Çocuklarımızın büyüdüklerini kaçırıyoruz. Eşler akşamları ellerinde telefon, gözleri televizyonda herkes kendi aleminde ya da diziyi magazini kaçırmayalım derdinde.Birde bizi rahatsız etmesin diye ellerine telefon verip “al şunu git başımdan” diye gönderdiğimiz çocuklarımızın hali var. Küçücük yaşta telefonla beyni uyuşan o küçücük bedenler daha sonra okula başladıklarında dikkat eksikliği başta olmak üzere bir çok sorunla karşı karşıya kalır. Biz ebeveynler de “bu çocukta dikkat eksikliği var” diye dolaşırız ortalarda ! Neden çünkü çocuk ekrandaki renkli ve hareketli görsele alışıyor ve okulda öğretmeninin anlattığı dersten sıkılıyor, dikkatini veremiyor ya da internet cafelerde evlerde saatlerce başından kalkmadan oynadığı oyunlar “ondaki görevi yerine getireceğim” diye beyinlerini uyuşturup adeta hipnoz olmuş gibi intihara sürüklenen çocuklara şahitlik ediyoruz. Bu duruma artık bir dur demeliyiz. Çocuklarımızın büyüdüğünü kaçırmadan ailemizin huzuru bozulmadan bu işe bir dur demeliyiz.
Teknolojik gelişmelere karşı olmadan teknolojisinin de kölesi olmadan artık yaşamayı öğrenmeliyiz.