Celal Sahir Erozan Buhran Şiiri
Bir yığın toz olmuş ruhumun kederi
Dünyanın buruşuk yüzüne yağıyor
Yok hayır bahtımın görünmez elleri
Göklerin göğsünden geceler sağıyor
Bir ılık son nefes kalbimi sarıyor
Ne hazin bu hasta gündüzün ölümü
Eşya örtünüyor renkler kararıyor
Gece mi bu yoksa bir matem tülü
Bu akşam göklerin kandilsiz Allah’ım
Nasıl bulsun seni karanlıkta ahım