Kül

Kül

Benim,

Hep benim,

Tek benim !

Her kötü sonun sorumlusu…

Gün sunumu günahlarımın cezasıdır,

Haylaz sırtımın arsız kamburu !

Her sürüncemede,

Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana.

Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren.

Kalıpları ancak sevgi bozar, inanırım…

Tuhaftır, herkes şaşar iyimser çabama !

Aklımın dişlileri hafiften sıyırınca mili

Ve bocalayınca ellerim

Tekrar kapına geldim,

Sana sarıldım yalnızca

Benzersiz kadınlar doğurdu ağlamaların

Kibarca okşadım hepsinin masumiyetlerini

Öptüm, sarıldım, kokladım,

Kibarca.

Bre kıymet bilmezim!

Güzel insandım ben

Bakmayı bir nevi,

Görmeyi ise hiç beceremedin.

Elinin değdiği bütün güzellikler şimdi kül

İnsanız,

Nasılsa yarın yükünü atarsın omuzlarından

Tasalanma, haydi gül!